THE GOLD STANDARD FOR LEADERSHIP

The one who has the bride is the bridegroom. The friend of the bridegroom, who stands and hears him, rejoices greatly at the bridegroom's voice. Therefore this joy of mine is now complete.  He must increase, but I must decrease.  John 3:29-30 

These words of John the Baptist are a beautiful example of the heart of all New Testament leadership.  Pastors, teachers, evangelists or apostles are not the bridegroom and they dare not attach people to themselves as if they were. 

They are at best friends of the bridegroom who rejoice when Hís voice becomes more and more prominent in the lives of those whom they minister to. The same applies to anyone who is involved with any kind of biblical discipleship whatsoever. 

Nothing should cause more joy in the heart of a leader than to see how the influence of Jesus increases and his influence wanes in the heart and life of disciples as Jesus increasingly fills the horizon of the disciples.  In this sense the statement of John the Baptist in John 3 verse 30 is the gold standard of leadership.

One thing is very clear at any rate when we talk about leadership/discipleship; if Jesus "increases" you are going to "decrease" and if you "increase" Jesus is going to "decrease" in the lives of those whom you lead and disciple.  Not many pastors and leaders believe this, however, and this is probably the main reason why we so often see in the church today "the eternal babyhood of the believer", as someone quipped.

To "decrease" does not mean that your relationship with disciples is harmed in any way or that you can no longer be active in the ministry to which the Lord has called you in a congregation. It implies rather that people will notice your gifts and ministry skills less and less as they become more and more overwhelmed and enamoured with the beauty of Jesus and Hís precious and personal ministry to every individual in a congregation.  This is after all the essence of the true ministry of the New Covenant.

"And they shall not teach, each one his neighbor and each one his brother, saying, 'Know the Lord,' for they shall all know me, from the least of them to the greatest." Hebrews 8:11 

"But the anointing that you received from him abides in you, and you have no need that anyone should teach you. But as his anointing teaches you about everything, and is true, and is no lie--just as it has taught you, abide in him." 1 John 2:27 

'N BAIE GEVAARLIKE AANNAME

Dit is 'n baie gevaarlike aanname om te dink dat ons nooit weer geestelik blind kan wees of dat ons nie meer die verligting van die Heilige Gees nodig het nadat ons oë in die wedergeboorte geopen is nie.  Dis ongetwyfeld die aanname wat die meeste onenigheid en struweling in gemeentes regoor die wêreld veroorsaak, want dit is net die natuurlike intellek wat verwaand genoeg is om Goddelike openbaring (die Bybel) te hanteer sonder die innerlike verligting van die Heilige Gees. 

Indien jy twyfel aan hierdie stelling gaan lees asseblief 1 Korinthiers 1 en 2 biddend en let baie mooi op na die argument wat Paulus daar onder inspirasie van die Gees bou.  In hoofstuk 1 verse 10 tot 13 berispe hy die dissipels in Korinte baie ernstig oor hulle onenigheid en dan wys hy vir hulle in die res van die hoofstuk en ook in hoofstuk 2 wat die kernoorsaak is van die onenigheid onder hulle.

Let op wat Jesus vir dissipels sê in die gemeente van Laodisea:

"Want jy sê: Ek is ryk en het verryk geword en het aan niks gebrek nie; en jy weet nie dat dit jy is wat ellendig en beklaenswaardig en arm en blind en naak is nie." Openbaring 3:17 

Prakties beteken dit net dat ons elke keer wanneer ons werk met die Bybel seker moet maak dat ons besig is met "die wysheid van bo" (Jakobus 3:13-18) en veral in die areas waar ons van mekaar verskil.  Dit is juis hier waar die arrogansie van die natuurlike intellek met gemak en seepglad inskop en dan van daar af die bootjie (gesprek) probeer stuur. Met kinderlike nederigheid moet ons keer op keer bely "ek kan niks sien of verstaan as U nie my oë ook weer hierdie keer open nie, liewe Heer".  Dit is dan ook in daardie gesindheid wat ons met mekaar moet praat en "redeneer".

BLIND GEBORE

"En toe Hy verbygaan, sien Hy ‘n man wat blind was van sy geboorte af." Johannes 9:1

Ons het almal baie simpatie met mense wat blind gebore is, want dit moet sekerlik 'n verskriklike verlammende stremming wees vir die lewe op aarde. Wat ons egter so maklik vergeet, is dat alle mense geestelik blind gebore word. Paulus se in Efesiërs 5 vers 8 "want vroeër was julle duisternis, maar nou is julle lig in die Here—wandel soos kinders van die lig." Dit help nie om lang redenasies met ongelowiges te hê as ons nie van die begin af reguit vir hulle sê dat hulle oë in die wedergeboorte deur God geopen moet word nie (Joh. 3:3).

Op presies dieselfde beginsel kan ons in gesprekke as dissipels van Jesus soms so besig raak met lang redenasies oor die Bybel vanuit ons eie intellek. As ons liewer van die begin af vir mekaar sê ons moet nooit vergeet dat ons almal blind gebore is nie sal ons dalk makliker by die plek kom waar die Heilige Gees vir albei partye gééstelike insig gee! Om oor teologie te redeneer vanuit die blindheid van die gevalle Adam (selfs met dosyne Bybeltekste) is futiel en totaal vrugteloos. Ons het keer op keer geopende oë nodig in ons omgang met die Bybel en net die Heilige Gees kan dit vir ons gee.

"Verligte oë van julle verstand, sodat julle kan weet..." Efesiërs 1:18a