KEER TERUG NA DIE RYKDOM VAN DIE EENVOUD IN CHRISTUS

Daar is geweldig baie verwarring vandag in die kerk oor ‘n legio leerstellings.  Dissipels van Jesus het toegang tot soveel verskillende leringe deur die multimedia.  Hoe moet ons dan onsself posisioneer in al hierdie verwarring?

Satan sal alles in sy vermoë doen om die klem weg te neem van Jesus af en dit op “goeie” dinge te plaas, maar dinge wat ons weglei van God se meesterplan.  "Winde van lering" is nie noodwendig net ooglopend valse leringe nie (Efesiërs 4:14).

“Maar ek is bang dat julle gedagtes weggelei sal word van die onverdeelde en suiwere toewyding aan Christus, net soos Eva verlei is deur die listigheid van die slang.” 2 Korinthiërs 11:3  

Die grootste fout wat ‘n dissipel of ‘n gemeente ooit kan maak is om Jesus as vanselfsprekend te aanvaar.  Laat ek verduidelik wat ek bedoel.  Jesus plus niks is gelyk aan alles, maar Jesus plus enigiets is gelyk aan niks!  Alles wat die Vader ooit vir ons wou gee is in sy Seun.  In Hom alleen het ons die volheid (Kolossense 2:10).  In Hom alleen vind ons totale vervulling.  Die oomblik wat ons dink daar is iets ekstra wat ons kan byvoeg om ons lewe as dissipels meer volkome te maak, val ons in die strik van die satan en verloor ons die belewenis van die volheid wat ons in Jesus het.  

“Nadat God baiekeer en op baie maniere in die ou tyd gespreek het tot die vaders deur die profete, het Hy in hierdie laaste dae tot ons gespreek deur die Seun” Hebreërs 1:1

God het finaal gespreek in sy Seun.  Dit is so maklik om vas te val in ‘n patroon van denke wat aanneem dat die boodskap oor Jesus en die inhoud van evangelie net die begin is, maar dat ons dan moet voortgaan na ander en dieper dinge.  Dit is ‘n verwoestende aanname.  Alles wat in die Nuwe Testament geskryf is oor die ervaring en heerlikheid van dissipels en gemeentes word slegs gevind in die meer en meer intieme ken van Jesus in sy volheid en majesteit.  

Die Heilige Gees se primêre bediening is om Jesus te openbaar as ons alles (Johannes 16:14)!  Vervulling met die Gees is gelykstaande aan die belewenis van die Seun in die rykdom van Sy heerlikheid soos geopenbaar in die evangelie . Vergelyk Efesiërs 5 verse 18-19 en Kolossense 3 vers 16.

“Want ek het my voorgeneem om niks anders onder julle te weet nie as Jesus Christus, en Hom as gekruisigde." 1 Korinthiërs 2:2

"Ons het ewenwel nie die gees van die wêreld ontvang nie, maar die Gees wat uit God is, sodat ons kan weet wat God ons uit genade geskenk het” 1 Korinthiërs 2:12

Let op hoe Paulus in hierdie gedeelte die rykdom van alles wat God ons geskenk het verbind met Jesus.  

DIE GEMEENTELEWE WAAR CHRISTUS SENTRAAL IS

Volgens die Nuwe Testament kan gemeentelewe nie losgemaak word van die lewe van Christus in die gelowige nie.  Alles wat ons nodig het is in Christus en ons gemeenskap met God en met mekaar is net outentiek en eg solank as wat dit vloei uit ons fokus op Christus en ons eenheid en gemeenskap met Hom.  Hy is die Hoof en ons is die liggaam en daardie organiese en geestelike eenheid is die basis van gemeentelewe.  

Daarom volg dit logies dat ‘n gemeente net gebou kan word vanuit ‘n absolute fokus op Christus ons Here.  Christus in ons is ons lewe volgens Kolossense 3 vers 4 en hierdie hemelse werklikheid is nie net bedoel vir die individu se genieting en opbouing nie, maar ook vir die gemeente.   Ons gemeenskap is in Christus.  Die alternatief is altyd ‘n samekoms rondom persoonlikhede, bedieninge, spesifieke leringe, en ‘n legio ander dinge wat die middelpunt is in so baie gemeentes reg oor die wêreld.  Ons eenheid volgens die Nuwe Testament is egter in Christus.   

Dit is net wanneer ons verstaan dat die ‘nuwe skepping’ die locus van ons gemeenskap is dat ons die wonder van gemeentelewe begin sien en waardeer en ontsnap uit sieldodende godsdienstradisies.  Die Christus-lewe is by uitstek bedoel om gedeel te word met die wat ook dieselfde oorsprong en identiteit het, kinders van God in Christus.  Wanneer ons dit verstaan kan ons aktief en intelligent saamwerk met God se doel in die heelal soos duidelik uitgespel in Efesiërs 2 verse 19 tot 22:

“So is julle dan nie meer vreemdelinge en bywoners nie, maar medeburgers van die heiliges en huisgenote van God,  gebou op die fondament van die apostels en profete, terwyl Jesus Christus self die hoeksteen is,  in wie die hele gebou, goed saamgevoeg, verrys tot 'n heilige tempel in die Here,  in wie julle ook saam opgebou word tot 'n woning van God in die Gees."