VERLOSSING, BEVRYDING EN OORWINNING: DIE DRIE FASES VAN GOD SE MEESTERPLAN

In 'n breë sin kan 'n mens sê God het ons verlos sodat Hy ons kan bevry om ons dan oorwinning te gee in verskillende situasies en omstandighede "tot lof van die heerlikheid van sy genade" (Efes. 1:6a). 

Streng gesproke vind verlossing en bevryding terselfdertyd plaas, met ons wedergeboorte, maar ek wil graag die term bevryding spesifiek gebruik om ons aandag te fokus op ons bevryding van die wêreld (Egipte) en die vlees. As ons kyk na Israel se reis van Egipte tot in Kanaän as 'n voorbeeld van God se verlossingsplan vir al sy mense (1 Kor. 10:1-13; Heb. 3:5-4:13) sien ons dat die eerste fase van God se plan was om Israel te verlos uit Egipte.  Die tweede fase van Sy plan was om Egipte uit die Israeliete se harte te kry, m.a.w. bevryding ván Egipte.  En die derde fase van Sy plan was om die Israeliete in te neem in Kanaän sodat hulle daar die ander nasies kon oorwin om sodoende hulle erfenis in besit te neem.

In die eerste fase, die trek uit Egipte, deur die Rooi See en tot in die woestyn, is ons veronderstel om ons identifikasie en eenheid met Christus te verstaan. Ons verlossing en geregtigheid is net in Hom.  In die tweede fase, ín die woestyn, word ons getoets en as ons in geloof volhard word ons proefondervindelik bevry van die wêreld en die vlees.  In hierdie fase word Christus in ons gevorm (Gal. 4:19).  In die derde fase, oor die Jordaan en die inneem van Kanaän, wil Christus deur ons oorwinning op oorwinning vir ons skenk oor allerhande praktiese situasies in ons daaglikse lewens. Hierdie oorwinnings het primêr te doen met ons missie in die wêreld, dw.s. om dissipels te maak van die nasies (Matt. 28:18-20).

Van die hele generasie wat uitgetrek het uit Egipte het net Josua en Kaleb die beloofde land binnegegaan. Dit is veronderstel om ons aandag te gryp en te hou sodat ons wakker kan skrik en kan besef dat presies dieselfde met ons kan gebeur as ons nie volhardende geloof het soos Josua en Kaleb gehad het nie.  Laat my asseblief toe om weer jou aandag te vestig op die twee gedeeltes in die Nuwe Testament (1 Kor. 10:1-13; Heb. 3:5-4:13) waar ons gewaarsku word om nie in ons geloof en volharding te faal soos daardie generasie gefaal het nie.

Waar staan ons met gemeentelewe vandag in ons generasie?  Verstaan ons werklik ons identifikasie en eenheid met Christus?  Word ons addisioneel deur predikante en leraars opgeroep om die toetse van heiligmaking in die woestyn in geloof deur te kom sodat ons voorberei kan wees vir oorwinning in Kanaän.  En laastens, probeer ons net oorleef vir "ons vier en ons dier" in die woestyn van hierdie wêreld of het ons aandag al geskuif buite onsself na die verlore mensdom en die werk van die koninkryk van God in en vir ons generasie? 

Oordeel self.  Waar staan ek en jy en waar staan ons gemeentes?  Hierdie is nie ligtelike sake nie, maar die dodelike erns van die Bybelse boodskap oor die verlossing of ondergang van hele generasies van mense op ons planeet.