In 'n sin kan 'n mens sê dat die enigste ware krisis wat ons ooit mee te doen kry in ons lewe op aarde, die krisis van self-vertroue is. D.w.s. die alomteenwoordige, verwoestende instink in die gevallenheid van ons siel om te dink dat ons dit op ons eie kan maak.
Is dit nie bietjie
radikaal gestel nie? Oorbeklemtoon ons
nie 'n saak wat wel belangrik is, maar sekerlik nie so sentraal nie!? Ek dink nie so nie en vir die volgende redes:
As ons werklik glo
dat God alwetend en almagtig is en dat Hy ons "aangeneem" het in
Christus (Gal. 4:5) dan is daar sekerlik niks in ons lewens wat vir Gód 'n
krisis kan wees nie. As ons egter op
onsself vertrou in plaas van op hierdie alwetende, almagtige God wat deur ons
vereniging met Christus ons Vader is, dan is hierdie sélf-vertroue noodwendig
die groot krisis van ons aardse bestaan.
Hoekom? Want ons plaas onssélf sodoende in 'n sin buite die ruimte
waarin God aktief werksaam is om ons deur te dra en ware oorwinning te gee in
Sy Seun.
Daarom is dit so
belangrik om in elke eksistensiële krisis in my lewe diepsinnig te reflekteer
oor die feit dat God ook hierin besig is om my te stroop van self-vertroue
sodat ek Sy opstandingskrag in Christus na waarde kan skat (Efes. 1:19-20; Rom.
8:11; 2 Kor. 1:8-9).
Neem ook die
volgende in ag vanuit die Bybelse rekord:
Die heel eerste
gebod wat God vir Israel gegee het was om geen ander gode te hê (te vertrou)
nie en die grootste afgod moontlik is die afgod van die self. "Jy mag geen ander gode voor my aangesig
hê nie." Exodus 20:3
Jesus se heel eerste stelling in Sy bergpredikasie is, “geseënd is dié wat
weet hoe afhanklik hulle van God is, want aan hulle behoort die koninkryk van
die hemel" (Mattheüs 5:3).
Johannes die Doper verklaar onbeskaamd, "Hy moet meer word, maar ek
minder" (Johannes 3:30).
Paulus maak dit baie duidelik aan die begin van 2 Korinthiërs dat beproewinge
en verdrukkinge in die dissipel se lewe juis bedoel is om vir ons te wys dat
die ware krisis van ons aardse bestaan altyd self-vertroue is.
"Want ons wil nie hê, broeders, dat julle onbekend
moet wees met ons verdrukking wat oor ons in Asië gekom het nie, dat ons dit bo
ons krag uitermate swaar gehad het, sodat ons selfs aan ons lewe gewanhoop het.
Ja, ons het al self by onsself die doodvonnis oor ons gehad, SODAT ONS NIE OP
ONSSELF SOU VERTROU NIE (my beklemtoning), maar op God wat die dode
opwek." 2 Korinthiërs 1:8-9
My krisis is altyd
eerstens dat ek op my self vertrou. Self-vertroue
is eie-geregtigheid en eie-geregtigheid is soos 'n baie diep en sterk stroom wat
regdeur die middel van die menslike psige loop.
Die groot vraag is nou, "hoe word ek verlos van hierdie alomteenwoordige
innerlike probleem?" Weereens, op
geen ander manier nie as deur "Christus in ons".
Die enigste mens
wat ooit ononderbroke op God vertrou het was "die mens Christus Jesus"
(1 Tim. 2:5). Kyk net na twee van vele
uitsprake van Jesus oor Sy afhanklikheid van die Vader:
"Jesus het toe geantwoord en vir hulle gesê:
Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, die Seun kan niks uit Homself doen tensy Hy
die Vader dit sien doen nie. Want alles wat Hy doen, dit doen die Seun ook net
so." Johannes 5:19
"Ek kan uit Myself niks doen nie. Soos Ek hoor,
oordeel Ek; en my oordeel is regverdig, omdat Ek nie my wil soek nie, maar die
wil van die Vader wat My gestuur het." Johannes 5:30
Hierdie Jesus leef
nou in ons. Sy lewe in ons is 'n lewe
van vertroue op God alleen. Dit is hoekom
die boodskap van "nie ek nie, maar Christus" (Gal. 2:20) net werklik
kosbaar is vir mense wie se oë oopgegaan het om te sien dat hulle ware krisis
self-vertroue is. Dit is dan ook net vir
diesulkes lieflik om te hoor dat dit net Christus in ons is wat ons "hoop
op heerlikheid" is (Kolossense 1:27).
In hierdie lewe
sal ons nooit op 'n plek kom waar ons nie hoef te waak teen self-vertroue nie
en daarom is dit amper onmoontlik om dit te oorbeklemtoon. Erken dus jou ware krisis en draai in geloof na Christus
sodat jy kan rus in die heerlike Godsvertroue van die Seun in jou.
"Die oog gevestig op Jesus, die Leidsman en
Voleinder van die geloof..." Hebreërs
12:2
No comments:
Post a Comment