HERLEWING VIR DIE NEDERIGES EN DIE VERBRYSELDES

"Want so sê die Hoë en Verhewene wat in die ewigheid woon, Heilig is sy Naam: Ek woon in die hoogte en in die heilige plek en by die verbryselde en nederige van gees, om te laat herlewe die gees van die nederiges en te laat herlewe die hart van die verbryseldes." Jesaja 57:15

“Maar Hy gee groter genade; daarom sê Hy: God weerstaan die hoogmoediges, maar aan die nederiges gee Hy genade.”  Jakobus 4:6 

Die Bybel is propvol kosbare beloftes, maar let bietjie op hoe dikwels word daardie beloftes verbind aan die gesindheid van ons harte.  Dit is die nederiges, die verbryseldes, die swakkes, die gebrokenes, die wat “arm van gees” is, die wat weet hoe afhanklik hulle van God is; dit is hulle wat met groot oortuiging en ‘n vaste geloof die beloftes van God kan neem vir hulleself.  Daarteenoor leer die Bybel baie duidelik dat God die hoogmoediges, die selfvoldanes, die selfgenoegsames, die onafhanklikes, die wat in hulleself sterk is; nie net verdra nie, maar aktief “weerstaan”.  Ons groot voorbeeld bly maar Jesus self.  Hy wat die volste reg gehad het om net in te stap en oor te neem hier op aarde het gekom om te dien en Sy lewe te gee vir ons.  Hy het Sy hele lewe lank in die liggaam in ‘n absolute nederige afhanklikheid van die Vader geleef en onder mense was Hy ‘n dienskneg.  Dit beteken nie dat Hy nie ook met gesag opgetree het nie, maar dit was die gesag van iemand wat geleef het in die krag van Sy Vader.  Jesus is die enigste een wat die reg gehad het om uit Sy eie krag te leef en op te tree, maar Hy het in alles geleef as ‘n afhanklike sodat Hy vir ons ‘n perfekte voorbeeld kon stel.  Daarom dring Sy woorde so diep in vir die wat ore het om te hoor: “leer van My, want Ek is sagmoedig en nederig van hart, en julle sal rus kry vir julle gemoed” (Matt. 11:29).

WANNEER MY PLANNE EN VERHOUDINGS PLATVAL

Alles wat nie op Jesus gebou word nie is al klaar besig om dood te gaan, al lyk dit op die oog af hoe suksesvol en florerend.  Ons het nodig om gedurig ons gedagtes te vernuwe en onsself, ons naaste en ons wêreld te sien in die lig van die nuwe skepping.

“En terwyl ons almal met onbedekte gesig soos in ‘n spieël die heerlikheid van die Here aanskou, word ons van gedaante verander na dieselfde beeld, van heerlikheid tot heerlikheid, as deur die Here wat die Gees is.” 2 Kor. 3:18

Die mens se identiteit, roeping en bestemming is in Christus.  Buite die openbaring van Jesus in die Nuwe Verbond maak niks werklik sin nie.  

“Ons ken dus van nou af niemand meer na die vlees nie; en al het ons ook Christus na die vlees geken, nou ken ons Hom tóg nie meer so nie. “ 2 Kor. 5:16

Ongeag hoe hard ons byvoorbeeld probeer om verhoudings te bou op ander fondasies as Jesus stel dit telkens maar net weer teleur.  Alles val uitmekaar uit en is soos die boek Prediker oor en oor herhaal “tevergeefs”.  Wanneer ons egter Jesus aanskou in die heerlikheid van die Verbond wat “regverdig maak” (2 Kor. 3:9) val dinge in plek en begin ons ook onsself en ander mense stelselmatig beter verstaan in die lig van God se bloudruk vir almal van ons.   Van ons mooiste planne vir ons lewens val so maklik plat en dan wonder ons hoekom dit so is.  Die enigste ding wat vas en seker is, is die heerskappy en heerlikheid van Jesus.  Waar sien ons hierdie werklikheid nou reeds in ‘n volmaakte vorm?  In die openbaring van Jesus, net Jesus.  Hy alleen verander en vernuwe gedurig ons perspektief en lei ons aan na daardie dag wanneer ook hierdie gebroke wêreld heeltemal nuutgemaak sal word (Openb. 21:1).

DIE OUERHUIS IS DIE PRIMÊRE LEERSKOOL VIR KINDERS

Die Ou en Nuwe Testament gee baie spesifieke instruksies vir ouers om hulle kinders op te voed met die Bybel:

"En hierdie woorde wat ek jou vandag beveel, moet in jou hart wees; en jy moet dit jou kinders inskerp en daaroor spreek as jy in jou huis sit en as jy op pad is en as jy gaan lê en as jy opstaan." Deut. 6:6-7

"En vaders, moenie julle kinders vertoorn nie, maar voed hulle op in die tug en vermaning van die Here." Efes. 6:4

Die "tug en vermaning van die Here" waarvan Efesiërs 6:4 praat, word in die Bybel gevind. Nêrens anders as in God se Woord vind ons suiwer Goddelike "lering, vermaning, teregwysing en onderwysing in die geregtigheid" nie (2 Tim. 3:16). Die Woord van God is 'n lamp vir ons voet en 'n lig vir ons pad (Ps. 119:105) en dit geld ook vir ons kinders!  Sonder ywerige omgang met die Skrif leef ons en ons kinders in die duisternis van 'n gevalle wêreld.  Onderwysers en Sondagskoolonderwysers kan nooit opmaak vir 'n ouerhuis waarin die Woord van God nie gespreek, geleer en geleef word nie.  Die leringstruktuur vir God se mense in terme van gemeentelewe en leierskap het verander met die oorgang van die Ou na die Nuwe Testament, maar die basiese instruksie vir lering in die ouerhuis het nie verander nie.  Dit is ‘n radikale waarheid en baie betekenisvol! 'n Kind moet geestelike leiding primêr in sy eie huis kry.  Hoe lyk die prentjie in ons land?  As ons gemeentes nie ouers dringend begin bystaan om met erns hulle verantwoordelikheid op te neem nie, is dit baie onwaarskynlik dat ons kinders die morele verval in ons samelewing sal kan vryspring om sodoende 'n rein getuienis van Christus te gee vir 'n verlore wêreld.

JESUS SELF IS ONS SEKURITEIT

"Vrede laat Ek vir julle na, my vrede gee Ek aan julle; nie soos die wêreld gee, gee Ek aan julle nie. Laat julle hart nie ontsteld word en bang wees nie." Joh. 14:27 

Sonder die vrede van Jesus in ons binneste is ons soos 'n klein bootjie sonder 'n anker op 'n baie groot en onstuimige see. Die wêreld waarin ons leef met al sy onsekerhede, woelinge en onvoorspelbare gebeurtenisse is soos die onstuimige see waarop ons lewensbootjie vaar. Daarom is dit uiters belangrik vir dissipels van Jesus om te verstaan dat die vrede van Jesus 'n onveranderlike en vaste werklikheid is wat gewaarborg word deur ons posisie in Hom by die Vader. As Jesus beweeg kan word van Sy plek aan die regterhand van die Vader kan ons vrede in Hom versteur word, maar Hy kan nie en daarom is ons sekuriteit in 'n deurmekaar wêreld onveranderlik! Solank as wat ons, ons oë op Jesus hou, is daar niks op hierdie aarde wat ooit ons ekwilibrium kan versteur nie. Ons sekuriteit is meer as net 'n gawe, dit is Jesus self en daarom is dit vir ewig gewaarborg. Wat 'n vreugde! Wat 'n voorreg! Plaas jou hele geloof daar, nie op finansies, besittings, eiendom, politiese of godsdiens instansies of op enige mens nie. Jesus alleen is ons ewige sekuriteit by die Vader.

“BROERS” EN “DIENAARS” PROBEER NIE BEÏNDRUK MET TITELS NIE

“Een is julle leermeester…julle is almal broeders.”  Sjoe! Eina!  Jesus sny met die vlymskerp swaard van die Gees deur die godsdienstige hiërargie van Sy tyd en gee vir ons in ‘n paar kort stellings die radikale bloudruk vir leierskap in die koninkryk van God.  Onthou dit is Jesus self aan die woord hier:  “En hulle hou van die voorste plekke by die maaltye en die voorste banke in die sinagoges  en die begroetinge op die markte en om deur die mense genoem te word: Rabbi, Rabbi!  Maar julle, laat jul nie Rabbi noem nie, want een is julle leermeester: Christus, en julle is almal broeders.  En julle moet niemand op die aarde julle vader noem nie, want een is julle Vader, Hy wat in die hemele is.  Julle moet julle ook nie leermeesters laat noem nie, want een is julle leermeester: Christus. Maar die grootste van julle moet jul dienaar wees.”  Mattheüs 23:6-11    

Dit is die gesalfde Koning van God wat vir Sy dissipels met gesag instruksies gee oor hoe outoriteit en leierskap moet funksioneer in die nuwe era wat aangebreek het met Sy koms na die aarde.  Dit is Sy duidelike instruksies aan al Sy dissipels vir alle tye.  Dit is nie voorstelle wat ons maar net kan ignoreer of wegredeneer, omdat ons reeds ‘n ander kultuur in ons gemeentes gevestig het nie.  Nee, ons moet ons kultuur dringend aanpas by wat ons Koning en Meester leer.  Jesus verklaar onomwonde en sonder om woorde te mors dat Hy die een unieke Rabbi en leermeester is aan wie almal verslag moet doen en dat ons status, ongeag ons bediening of rol, altyd net die van ‘n “broer” en ‘n “dienaar” bly.  Ons leef in ‘n tyd waar mense ander probeer beïndruk en poog om ‘n gesagsposisie te vestig deur hulleself “apostel”, “profeet”, “evangelis”, geestelike “vader” of iets dergeliks te noem. Vroeër jare was dit primêr “pastoor” of “dominee” wat die godsdienstige hiërargie in Protestantse gemeentes bepaal het.  Maar of dit nou apostel, profeet, pastoor of leraar is, dit is in wese funksies in die koninkryk, nie titels nie.  In die koninkryk van God is dit nie soos in die wêreld ‘n titel of ‘n formele posisie of aanstelling wat respek vestig en handhaaf nie, maar ons oortuiging dat Jesus ons álmal se Hoof is en dat ons daarom met nederigheid as broers aan mekaar onderdanig moet wees en mekaar se verskillende rolle in die koninkryk moet eer.  Dit is eers wanneer ons oë oopgaan om te sien dat Jesus steeds teenwoordig is deur Sy Gees vandag en nie Sy gemeente in die hande van mense gelos het nie (al gebruik Hy mense as instrumente) dat ons skrifgedeeltes soos Mattheüs 23 werklik ernstig sal begin opneem.